Naprzeciw kościoła katolickiego malowniczy Augustus Brücke przerzucony przez Łabę prowadzi do Goldener Reiter – Złotego Jeźdźca – pozłacanego pomnika Fryderyka Augusta II. Wcześniejszy przydomek tego władcy „August Mocny“, miał być wyrazem uznania dla jego wyjątkowej (można powiedzieć nieprawdopodobnej) męskiej witalności – podobno zdołał spłodzić co najmniej 354 dzieci. Hauptstraße, brukowany deptak z ciągnącym się wzdłuż niego szpalerem drzew, pełen jest sklepów i restauracji. Promenada ta łączy nadbrzeże rzeki z Albertplatz (dawniej Platz der Einheit), wokół którego nadal stoją piękne dziewiętnastowieczne rezydencje. Warto także przejść się kawałek Hauptstr., żeby zobaczyć najstarszy zachowany kościół miasta Dreikönigskirche (Kościół Trzech Króli). (Codz. 9.00-18.00. Bezpłatne koncerty organowe pn.-pt. 17.30-18.00.) Smak przedwojennego Drezna najlepiej poznać można w położonych daleko od centrum dzielnicach Blasewitz i Loschwitz, które łączy Blaues Wunder, ulubiony most drezdeńczyków. Wieść niesie, że ten jedyny nie zniszczony podczas wojny most tylko dlatego nie został wysadzony przez SS w momencie wkraczania wojsk radzieckich, że ktoś przeciął przewody materiałów wybuchowych.
Położony w mniej ciekawej części miasta Schlachthofringe (obwód rzeźni) niewiele zmienił się od czasu, gdy podczas wojny budynki stanowiły obóz jeniecki. Amerykański powieściopisarz Kurt Vonnegut, który jako jeniec wojenny przebywał tu podczas bombardowania Drezna, swoje przeżycia z tamtego czasu przedstawił w Rzeźni numer pięć. Sam widok pudełkowatych budynków, bez żadnych eksponatów jest wystarczająco przejmujący. Dostać się tam można jadąc tramwajem # 9 (kierunek „Friedrichstadt”) do ostatniego przystanku, i stamtąd przejść się piechotą.
Leave a reply